Gwendolyn Sylvermeadow

Gwendolyn werd geboren als dochter van Itemara en Limasar Sylvermeadow in Gate Pass. Haar ouders waren welgesteld. Haar vader gaf les op Gabal's School of War. Gwendolyn groeide op als een verwend meisje wat alles kreeg wat ze hebben wilde. Op school was ze een van de beste leerlingen, maar ten opzichte van haar klasgenootjes was ze vaak onuitstaanbaar. Haar ouders werden hierover wel eens aangesproken door de leerkrachten, maar ze namen er weinig notie van. Op zekere dag kwam de dreiging van de Ragesians, die het niet zo op hadden met magiërs. En Limasar voelde het wel aankomen en besloot om met vrouw en dochter op de vlucht te gaan voor de Inquisitors van Leska. En zo belandde ze in Dassen waar ze in het land van Lady Timor terecht kwamen. In een klein dorpje kon Limasar een leuk huisje kopen en daar konden ze weer verder met hun leven. En Gwendolyn groeide verder op tot een jonge vrouw.

En dan, Gwendolyn was 36 jaar. Ze was met een paar vriendinnen tot diep in de nacht aan het feesten. Laat thuiskomen mocht ze wel niet, maar ach dat kwam wel weer goed. Ze naderde haar huis en ze zag dat alles fel verlicht was. Maar dan wel met dansende lichten. Ze werd wat ongerust en rende nu verder. Wat ze toen zag, zal haar wel altijd bijblijven, haar huis stond in brand en ze kon haar ouders nog horen schreeuwen. Toen ze dichterbij kwam werd ze door de buren tegengehouden. Er viel niets meer te redden. Ze was troosteloos en werd door een van de buren mee genomen. Een dag later kreeg ze het verhaal te horen. Er was een groep huurlingen gekomen, hele stevige kerels, die in opdracht van een Inquisitor hierheen gestuurd waren. Deze drongen de woning binnen. Daarna werd er een hoop geschreeuw waargenomen en daarna vertrokken de huurlingen weer en het huis werd in brand gestoken. Iedereen die een poging zou doen om te blussen zou zwaar gestraft worden.
Gwendolyn werd uit veiligheidsoverwegingen naar een dorp verderop gebracht, want mochten de huurlingen nog eens terugkomen? Maar ze bleven weg. Gwendolyn echter was helemaal verslagen. Wekenlang lag ze op bed te huilen. Ze wist niet meer wat ze moest doen. De mensen waar ze was ingetrokken konden haar niet helpen. En ze wisten ook niet wat te doen.

Op een dag besloot ze om er op uit te trekken. Hier en daar ving ze wat verhalen op over het verzet tegen de Ragesians en ze begon een doel in haar leven te krijgen: wraak. Ze zocht wat vechtersbazen op om gevechtstechnieken te leren en ook leerde ze om de boog te hanteren. Ze was ondertussen op doorreis richting het land van Lord Gallo en hoorde over een groep avonturiers die daar druk bezig waren om tegen de Ragesians te vechten. Die wilde ze wel eens ontmoeten. Maar toen ze in Gallo's Fend aankwam was deze groep al vertrokken naar Seaquen. Ze besloot om de andere kant op te trekken en kwam op zekere dag in Ostalin aan. Hier en daar wist ze al eens kleine patrouilles van Ragesians aan te vallen en snel te vluchten. Zo kwam ze in Eresh aan. Maar daar heerste iets vreemds en ze besloot om in de bossen rondom Eresh zich schuil te houden en hier af en toe het kampement van de Ragesians te beschieten. Het werd haar af en toe te heet onder de voeten en dan ging ze weer eens ergens anders heen. Maar ze wilde toch nog een keer terug naar Eresh. Bij terugkomst hoorde ze dat de Ragesians vertrokken waren. Dit door tussenkomst van een groep avonturiers.