Aflevering 14 - Arandin

Aurora luistert aan de deur maar hoort niets. Ze opent hem en ziet een donkere ruimte. De vloer ziet er rotsachtige uit en op de muren staat een berglandschap geschilderd. Aurora loopt de ruimte in en plotseling klapt de vloer onder haar weg en stort ze 20 voet omlaag. Vitrixx controleert de direct omliggende vloer op stabiliteit en samen met Drapal haalt hij Aurora met behulp van een touw uit de put. Aurora controleert nu de vloer en ontdekt nu toch dat er meerdere tegels omlaag kunnen kantelen. Vitrixx besluit met een touw om zijn middel naar de volgende tegel te springen en triggert daarmee weer een andere trap. Er vliegen giftige dartpijltjes op hem af. Vitrixx gaat liggen en probeert de tegels te betasten en weer krijgt hij een dartpijltje in zich. Arandin herinnert zich het verhaal van Cuauhcultli over de reis door de bergen en de geheime onderdoorgang. Aurora besluit om zich weer omlaag te laten zakken in de put om deze te onderzoeken. Arandin besluit om ook eens te kijken. Maar er is niets te zien. Aurora controleert het volgende gat en ook het laatste gat maar helaas, er is niets te vinden wat op een doorgang lijkt. Maar het is wel opgevallen dat de eerste put dieper is dan de andere twee. Dus besluiten we toch om de eerste put nog eens te onderzoeken en uiteindelijk vinden we een kruiptunnel. Aurora gaat de tunnel in en Vitrixx houdt haar aan een touw zodat ze bij onraad teruggetrokken kan worden. Aurora gaat gehele tunnel door tot hij doodloopt en ze vindt bovenin weer een schacht. Vitrixx besluit om als eerste omhoog te gaan. We komen nu aan de andere kant van de ruimte uit. Er zit een deur in de muur en deze is niet voorzien van valstrikken. Darla vindt nog in een holte in de muur waar een bruine veer in zit. Deze nemen we mee. De deur wordt geopend, er achter zit een gang. Aurora loopt de gang door totdat deze weer eindigt bij een deur.

Aurora opent de deur. Er ligt een kamer achter met een ongeveer 12 meter hoog plafond. Aan het plafond hangt een grote omgekeerde pot die vastgeplakt lijkt. Onder de pot ligt een blauwe veer op de grond. Nu moeten we denken aan het volgende hoofdstuk uit het verhaal van Cuauhcultli over de onzichtbare strijd tegen de wind en de bliksem. De pot moest maar eens stuk vinden we. Je weet nooit wat er uit kan komen. Drapal slingert een steen naar de pot met de bedoeling om deze te vernietigen, maar hij mist. Darla weet met een hellisch rebuke de pot wel aan scherven te krijgen. Vitrixx gaat de kamer binnen met de veer in zijn mond. Hij ziet een kist staan. Als hij verder de ruimte ingaat begint de lucht ineens te draaien als een soort wervelwind en er verschijnt een firelasher. Deze vurige wervelwind weet door zijn wervelingen het blauwe veertje binnen in zijn lichaam te krijgen. Hoe krijgen wij dit veertje nu te pakken? Onze standaard oplossing: aanvallen. Er ontstaat een flinke strijd. Drapal nadert het monster, maar wordt plots naar het plafond geslingerd en lijkt er wel aan vast te kleven. Even later stapt hij kennelijk buiten de zone en valt weer omlaag, de nodige schade oplopend. Na een heftige strijd weet Arandin het beest af te maken en kort daarna verschijnt er in de vloer een luik. Het veertje is nu weer vrij gekomen dwarrelt op de grond. We nemen het mee.

Na een goede en noodzakelijke nachtrust lijkt Aurora er weer wat beter uit te zien. Haar ziekte heeft haar nog gespaard. Het is nu tijd om de kist te openen. Op de kist staat een tekst in het oud Xulmecs: "Vang het vuur en de veer". De kist wordt geopend. Hij zit vol met een soort poeder. Aurora voelt in de kist en vindt een sierlijke dop in de kleuren van de pot. Op de dop staat het woord: "Vang". Wat moeten we hier nu mee? Aurora vermoed dat het een commando is waarmeer je iets met de pot en de dop zou kunnen doen, als deze nog heel zou zijn… We besluiten om het luik te openen. Er is een donker gat te zien. We komen weer in een gang uit. Deze loopt in een bocht en dan naar een trap die naar beneden gaat. Aan het einde van de gang is wederom een deur. De deur wordt geopend.

Er is een lange ruimte met een hellende vloer te zien. Er zitten spikes vast aan de muur aan de onderkant van de helling. Er wordt een fakkel de ruimte in gegooid om meer te kunnen zien, maar we zien alleen een ruimte. Dit lijkt wel op het verhaal over de turbulente oceaan met de haaien (de spikes?). We besluiten om met zijn allen de ruimte in te gaan. Aan het eind zitten drie schakelaars met daarvoor drie edelstenen: een parel (wit), een smaragd (groen) en een robijn (rood). Aurora bekijkt het eens goed en de witte en de rode edelsteen lijken los te zitten. We overleggen wat en Aurora haalt de schakelaar van de parel om (gezien het verhaal met het voorwerp van waarde uit de schelp). We horen een hoop geratel en geklik. De deur achter ons slaat dicht. We horen een zwaar geschraap van boven. Ineens komt er van boven een enorme lading water. Iedereen wordt richting de spikes gestuwd door de kracht van het water. We botsen ondertussen op pijnlijke wijze tegen de muren aan. Het water verdwijnt deels door een smalle geul onder de spikes maar er blijft maar nieuw komen. Het is te krachtig om tegenin te zwemmen. We raken allemaal flink gewond omdat we constant tegen de spikes worden geworpen. Met elkaar communiceren is nagenoeg onmogelijk, gezien het gebulder van het water. Na een paar waves houdt het plotseling op. Het water wordt kalmer en verdwijnt door de geul. Maar nadat we een beetje zijn bijgekomen zoeken we elkaar op. Waar is Darla gebleven? Ze is verdwenen, maar waarheen? Ze is nergens te vinden... Vitrixx raapt zijn schild van de grond en pakt zijn mace op, die gelukkig net bij een spike is blijven stekend en niet in de sleuf is verdwenen. Dat moet het zijn! Darla vertelde ons over een nieuwe kracht die had gekregen. Zij kon zich zeer klein maken en makkelijk door gaten en sleuven heen wurmen. We kijken en luisteren in de sleuf, maar het is, op het geluid van enkele vallende waterdruppels na, doodstil. Arme Darla...

Maar helaas, we moeten verder. Na overleg kijken we nog eens goed naar de schakelaars. De robijn en parel zitten niet echt los, maar lijken omgewisseld te zijn. Arandin haalt de schakelaar van de robijn om. Er klinkt een klik en er gaat een deur naast ons open en uit een luikje in het plafond dwarrelt een blauw veertje omlaag. Deze nemen we ook mee. We gaan een ruimte binnen.

Er ligt een grote schelp in de met wit zand gevulde ruimte. Op de boog, die de ingang decoreert, staan een aantal cirkels die elkaar in toenemende mate overlappen. Dit lijkt wel iets met de stand van de maan te maken te hebben. Als we de ruimte naderen zien we vier zuilen staan. Op deze zuilen liggen nagenoeg identieke schelpen. Aurora stapt naar binnen en ziet de grote schelp bewegen en er kruipt een grote heremietkrab uit. Is dit het verhaal over de heremietkrab? Arandin spreekt met de krab. De krab antwoordt: "Ik ben de Maankrab. Ik ben mijn schelp uit gekropen. Het is nu zonsondergang! Zeg me welke van de vier is het." We kijken naar de boog waar de maanstanden opstaan en bekijken de schelpen op de pilaren. Het enige verschil is de opening van de schelp. Deze wordt van groot steeds kleiner. Aurora denkt dat de eerste schelp het antwoord symboliseert, maar dat is niet goed. Ze voelt zich meteen wat slapjes. Arandin gokt op de tweede en de krab zegt dat het goed is en zijn schelp verandert. Er komen puntige spikes op en de krab valt aan!

Arandin teleporteert zich naar de bewuste schelp op de zuil, pakt deze op en slaat hem stuk om de inhoud te bekijken. Niets! De krab trekt zich hier niets van aan en valt gewoon aan. Na een felle strijd, waarbij de andere schelpen ook kapot geslagen worden, valt de krab nog één keer aan en kruipt dan terug in zijn schelp. Geen veertje, dus dan maar de grote schelp onderzoeken. Arandin voelt in de schelp en haalt er zowaar een lichtbruin veertje uit. Aurora bestudeert ondertussen de wanden van de ruimte en ze ziet in de zuid muur een merkwaardige deur. Ineens horen we vanuit de gangen vanwaar we gekomen zijn een geschreeuw: "Aurora, ben je daar?".

Nee maar, het blijkt de onbevreesde-reusachtige-steeng***e vriendin van Aurora, Nalla te zijn! Nalla komt uit de bergen en is nergens bang voor, zo legt Aurora uit. Ze hoorde dat Aurora de tempel was ingegaan en besloot om er achteraan te gaan. Lekker samen op avontuur dacht Nalla! We kijken elkaar aan en denken waarschijnlijk hetzelfde. We moeten echter door en dan maar met z'n allen. Aurora opent de deur en we zien een nieuwe deur.

Op de deur staat een tekst: "Welk dier bestaat voor 75% uit wol?" Voordat we kunnen overleggen roept Aurora meteen: "Wolf" en de deur gaat open (de DM overwoog in stilte nog even om het anders te laten aflopen, maar één zelfmoord is ook prima). We zien een wuivend korenveld. Dit lijkt op het verhaal van het doolhof. Maar waar halen we een adelaar vandaan? Aurora loopt het veld in en Nalla volgt haar samen met Vitrixx. Deze doet een stap opzij en stort omlaag. Nergens meer te zien. Aurora legt het bruine veertje op haar handpalm en houdt deze omhoog. Het veertje waait uit haar handen, ook nergens meer te zien. Ze probeert het opnieuw meteen ander veertje, die ze met haar touw vastbindt, maar er gebeurt niets. Er verschijnt in ieder geval geen adelaar. Nalla springt achter Vitrixx aan maar ze vindt hem niet. Eerst een touw om mijn middel doen? Errr… Drapal gooit een touw omlaag. Het touw gaat erg langzaam omlaag en we zien niets. Arandin besluit aan het touw omlaag te klimmen. Hij ziet met moeite Nalla en roept: "Pak het touw". Het blijkt echter dat het schuren van de planten flink pijn doet en dat we erdoor in de verdrukking komen. Nalla klimt met moeite via het touw omhoog. Arandin probeert Vitrixx te vinden maar ziet hem niet. Nu duikt Aurora met een touw omlaag en zij vindt Vitrixx gelukkig wel. Iedereen wordt er nu uit getrokken. Vitrixx besluit om aan een touw vooruit te gaan en met een speer te voelen waar het pad wel en niet heenleidt. Even verderop stuit hij ineens op iets. Een kist. De kist wordt door Arandin geopend. Hij vindt een gele veer. Na een tijdje alles afgezocht te hebben lijkt het pad dood te lopen. Nalla besluit om te springen naar een ander pad (dit keer met touw), maar helaas, er is geen pad. We sleuren haar weer omhoog en een tweede poging lukt beter. Iedereen gaat nu springen. Nalla ziet nu een deur en springt erheen. De rest volgt met wat hulp. De deur wordt gecontroleerd en geopend…