Tyrion

Tyrion, 26 jaar oud, is geboren in een kleine, redelijk gesloten gemeenschap mensen op de Silent Isle. Ooit zijn de voorouders van deze gemeenschap gemigreerd vanuit een klein dorp genaamd Julanth op het vasteland om aan de gevolgen van een lokale oorlog tussen twee landheren te ontkomen. Deze gemeenschap waarin Tyrion leeft, heeft altijd geprobeerd om zijn identiteit te behouden tussen alle andere rassen op het eiland. De tijd heeft echter zijn werk gedaan en de vroegere haat vanuit de gemeenschap richting alles dat anders was (lees: niet menselijk) is al behoorlijk afgezwakt, mede door de invloed van de familie Cobblethon die als helden worden gezien omdat hun bloedlijn ook terug te voeren is tot in Julanth. Vooral lord Cobblethon staat op een voetstuk, zijn woord is wet en als de lord iets gedaan wil hebben dan wordt al het andere aan de kant gezet. Alle Julanthers, ook Tyrion, hebben als erfstuk van hun ouders nog wel een wantrouwen meegekregen richting alles dat intelligent is, maar te ver bij de mensen vandaan staat. Als ze er niet menselijk uitzien dan denken ze toch ook niet menselijk? Wie weet wat voor verschrikkelijke plannen ze aan het uitbroeden zijn terwijl ze jou voor de gek houden met hun loze woorden…

Tyrions jeugd verloopt redelijk onopvallend, zijn ouders Nyl en Atha zijn streng maar rechtvaardig, tijdens de 2 jarige verplichte scholing die alle kinderen op de Silent Isle volgen voordat ze een specifiek vak gaan leren of als vrije arbeider of soldaat aan de slag gaan scoort Tyrion hoger dan zijn mede klasgenoten op de kennisvakken, niet extreem goed, maar wel beter dan gemiddeld. Lord Cobblethon heeft natuurlijk ook altijd behoefte aan mensen die goed kunnen rekenen en zijn brieven kunnen schrijven dus de opleiding van Tyrion wordt met 2 jaar verlengd, dan is het gespaarde geld van zijn ouders op, en op 9 jarige leeftijd wordt Tyrion alsnog aan het werk gezet. Delm, de harnassmid binnen de gemeenschap kan wel een hulpje gebruiken en Tyrion is beschikbaar, zijn toekomst lijkt open te liggen. 9 jaar hard werk als leerjongen bij Delm tot hij op zijn 18e zijn eigen meesterstuk zal kunnen maken en dan een werkzaam leven als harnassmid.

Zo gaan er een paar jaar voorbij, Tyrion werkt hard voor Delm hij groeit op, onopvallend tussen de vele andere mensenkinderen binnen de Julanth gemeenschap op de Silent Isle. Er is alleen een klein probleem, met het op"groeien" wil het niet zo lukken. Tyrion blijft klein en als hij 16 is en de 1m50 met moeite heeft bereikt wordt hij door Delm op straat gezet. Niet zozeer uit kwaadwil van Delm, Tyrion kan simpelweg de gereedschappen niet hanteren, hij kan niet bij de werkbanken, de blaasbalg, de oven… Tyrion heeft het helemaal gehad met zijn vak en zweert nooit meer een harnas aan te zullen raken. Zoals zoveel kinderen waarvan de ouders geen geld hebben, die de school niet afmaken of die geen leermeester kunnen vinden zit er voor Tyrion niets anders op: hij zoekt een baantje in de mijnen van lord Cobblethon.

In de mijn heeft hij al snel de bijnaam "de imp" te pakken, ook het werk zelf valt hem in eerste instantie door zijn lengte tegen. Dan gebeurt er op een dag iets wonderbaarlijks, Tyrion en twee van zijn ploegmaten, de sterke Drapal en de mysterieuze Darla waar Tyrion niet echt hoogte van kan krijgen, zijn bezig in een uitloper van de mijn als plotseling aan het begin van hun gang een kleine instorting plaatsvindt. Een stofwolk trekt door de gang en de lantaarns worden uitgeblazen. Als ze daar zo staan in het pikkedonker lijkt het alsof bij Tyrion een knop wordt omgezet, hij spreekt een woord en zijn houweel verspreidt opeens een zacht licht. Darla en Drapal kijken verbaasd maar maken snel van de gelegenheid gebruik en trekken de rotsblokken van de instorting aan de kant. De rest van hun ploeg was aan de andere kant al bezig de instorting op te ruimen en als ze weer verenigd zijn wordt het voorval besproken. Al snel komen ze tot de conclusie dat Tyrion magie beheerst. Op zich niet bijzonder, zo zijn er meer mensen die een aantal simpele spreuken kennen, maar wel erg handig om in je ploeg te hebben.

De jaren gaan voorbij en Tyrion en zijn ploeg raken meer en meer op elkaar ingespeeld, iedereen vindt een rol waarin hij of zij uitblinkt. De gespierde Drapal weet stenen in 1 keer te splijten waar andere werkers minuten lang op aan het hameren zijn en op de één of andere manier wordt hij nooit lastig gevallen door mijnratten en ander ongedierte, de intelligente Darla komt elke keer weer met nieuwe ideeën om het werk veiliger te maken en sneller te laten verlopen. Tyrion, die na een avond met teveel drank opeens als nieuwe bijnaam Tyrion Lightbringer heeft, zorgt voor de verlichting en met hulp van een nieuwe magische spreuk die hij weet te ontcijferen uit een oud spreukenboek dat hij een keer voor een paar koperstukken op een markt heeft gekocht weet hij met zijn geest stenen te splijten. Als hij de spreuk heeft ontdekt weet hij het zeker: hij is duidelijk een machtige magiër en het wordt nu tijd om wat meer geld voor zijn diensten te vragen, het dubbele is misschien net goed genoeg. Als hij zijn verhaal heeft verteld aan de hoofdkompel van de mijnen weet deze, dubbel liggend van het lachen, nog net uit te brengen dat de spreuk door echte magiërs ook wel een "magic missile" wordt genoemd en dat het een spreuk is die deze echte magiërs zo ongeveer op hun 4e al beheersen. Tyrion mag zijn baantje houden maar moet die avond wel verplicht op een rondje trakteren terwijl de voorman het verhaal lachend aan Tyrions ploegmaten komt vertellen.

Tot zijn verbazing reageren zijn groepsgenoten anders dan Tyrion denkt, als ze de dag erna na het werk samen zitten blijkt dat iedereen met grotere ideeën over het leven zit dan het werk in de mijn. Iedereen heeft ideeën over reizen, de wereld zien en grootste avonturen. De ideeën groeien in de jaren die volgen en uiteindelijk besluit de groep om hun plannen aan lord Cobblethon voor te leggen…

Tyrion wordt helaas opgegeten door een krokodil in de grot net voor de ontmoeting met de Xulmecs.