Manque

Het leven van Manque is eigenlijk goed te beschrijven met één woord: Twee. Hij was de tweede zoon van een tweede zoon en een tweede dochter. Hij is als Wild Elf voor andere Elfen vaak een tweederangs ras. Had een broer die altijd beter vocht. Heeft zich altijd wat achtergesteld gevoeld. Manque heeft zich geruime tijd een beetje een 'reservespeler' gevoeld. Dit is een naar gevoel dat hij ook wel uitstraalt. Mensen die hem niet zo goed kennen vinden hem dan ook niet altijd even aangenaam om mee om te gaan. Maar goed, de mystiek van het elf-zijn maakt veel goed in het omgaan met sterfelijken.

Op een dag hoorde Manque van het heengaan van een Half-Orc uit een clan die nogal eens ruzie heeft gehad met de familie van Manque. Om e.e.a. eens uit te zoeken en om de helden te bedanken die dit gedaan hebben is hij daarom naar Cauldron getrokken. Tot zijn verbazing bleek dat dit zo ongeveer de enige Half-Orc was die nog wel eens wat goed deed. Navraag deed blijken dat een nog relatief onbekend groepje avonturiers, van wisselende samenstelling, opdrachten uitvoerde voor de stad. De Half-Orc had daar bij gezeten.

Manque heeft veel tijd doorgebracht in de wouden en heeft zichzelf geleerd om rustig te lijven maar niet langzaam, om er ongevaarlijk uit te zien maar om vervaarlijk te zijn, om tastbaar te lijken maar bijna ongenaakbaar te blijven in gevecht. En dit alles door zelfreflectie en aanwijzingen van een monnik die zich tijdelijk gevestigd had in het bos.
En in de vreemde omgeving van de stad besloot Manque dat het tijd werd om eens meer op de voorgrond te gaan treden. 't Was tijd voor kontschopperij!

Na de terugkeer van Dûh Blâh uit Drakthar's Cave verlaat hij de groep, maar als Dûh Blâh bij de Lucky Monkey het leven laat keert hij weer terug.