Ma'ru

Ik weet het weer...
Ik ben Ma'ru Firepaw, zelfbenoemd alchemist van de Stonefur tribe, nog ver ten noorden van Ardesh. Ik zeg zelfbenoemd, omdat in onze stam van strijders eigenlijk geen woord is voor mijn beroep.

Het catfolk van mijn stam zijn stuk voor stuk goede strijders. We worden vaak ingehuurd, of soms gewoon gevraagd, om gevaarlijke problemen op te lossen. Gekidnapte kinderen, door wilde dieren geslacht vee, noem het maar op. Niet altijd voor geld, soms voor een vat drank of een vet varken, eigenlijk vaak wel een eerlijke ruil. Wij blij, nabijgelegen dorp blij, alles prima.

Zo zou ik ook door de stam getraind worden om te kunnen vechten, maar voor mij was het al snel duidelijk dat dat gerommel met wapens en al die verschillende soorten niet goed werkte. Ik werd al snel naar een groepje vuistvechters gestuurd, maar daar leek ik ook niet helemaal voor weggelegd. Als laatste hoop werd ik naar de stamtovenaar gestuurd, met de hoop dat die wat voor me kon betekenen. De tovenaar was er ook al snel uit, maar voordat ik ook daar weggestuurd werd, kwam de oplossing aan het licht: Magische drankjes.

De magische drankjes die bij ons in de stam voor handen waren, werden allemaal doe de tovenaar gemaakt. Vaak werkten die maar kort, en de tovenaar kon er niet genoeg voor mij maken om continu mee met de strijders te kunnen gaan. Zodoende ben ik zelf op onderzoek gegaan naar de magische drankjes, en ben er achter gekomen dat ik daar wél goed in ben! Ik had al snel een recept gemaakt voor mijn vuurbommetjes. Vol trots ging ik er mee naar het stamhoofd, maar die vond het maar gevaarlijk voor de medebewoners. Zelfs de tovenaar, van wie ik dit idee heb geleerd, vond het maar niets.

Vanaf dat moment heb ik mij op de studie gegooid om de stam, en daarbij mezelf, zo goed mogelijk te helpen. Op een goed moment heb ik zelfs een drankje gemaakt (ik denk per ongeluk) die er voor heeft gezorgd dat ik deze klauwen heb! Ook dit heb ik aan de stam laten zien, maar ze gingen steeds zuurder naar me kijken.

Enfin, het laatste wat ik weet voordat ik hier in de woestijn kwam, was dat ik bezig was om mezelf nog sterker te maken met de drankjes dan dat ik al deed. Ik weet zeker dat het mogelijk is! Ik weet alleen nog niet hoe. Volgens mij hoorde ik die nacht wat geluid in mijn woning, maar alles daarna is weg. Ik werd hier wakker, in die rare hel.